Feesten gelijk de beesten

Ik zou kunnen bloggen over de lange wachtrijen aan de geldautomaten, over de geldautomaten die veel te snel leeg waren, over de Canadese Regi die naast zijn tapdansende Linda op zijn keyboard alles gaf, over de tienduizenden zweterige lijven overal waar je kan kijken, over de pintjes uit plastieken bekers, over witte tennissokken, over gedeporteerd worden omdat je geen witte sokken draagt, over Jezussen en wiet, over kots, over Paul Severs op de dansvloer, over worsten en hamburgers op het juiste moment, over Eddy Wally en zijn appelflauwte, over een frietje stelen, over Irish Coffee met een rietje om af te sluiten, over de zon zien en denken 'serieus, nu al?', over sneeuw op de Vlasmarkt, over verkrampte ledematen die nog een laatste danske forceren, over herkend worden als die van de Flair in een schraal WC, over meer bier - lauw bier, over plots naar beneden kijken en zien dat de zool van je rechterschoen volledig verdwenen is, over extreem triestig zijn because of dat laatste, over nog altijd duizenden mensen rondom je te zien terwijl de zon al lang op is, over een lallend lief lief, over nog meer bier, over de coolste vrienden, over thuiskomen en nog niet moe zijn, over wakker worden, de ravage overzien en denken 'het was het allemaal waard'.

Maar ik doe het niet. Kom gewoon eens af naar de Gentse Feesten. En geef een belletje, want ik wil nog eens!