Zondag wandeldag!

Ik ging gisteren nog eens wandelen. Normaal vind ik wandelen niet leuk. Waarom wandelen als je ook kan lopen, fietsen, springen, vliegen, bergbeklimmen, schaatsen...autorijden? Wandelen, dat is iets voor binnen zestig jaar. Voor als we oud, grijs en versleten zijn en ik met mijn nylonkousen in hippe gympjes nog dapper een blokje rond 'slef'.
Maar gisteren was het zo'n schoon weer en waren we zo mottig van te laat in ons bed te liggen, dat wandelen een heerlijke optie leek. De zaterdag ervoor hadden we een trouwerij, om het met een mooi woord te zeggen. En een zondag na een trouwerij, dat is meestal hangen tussen zetel, kast met Dafalgan, frigo en tv. Maar gisteren niet! Ik had me die zaterdag van de trouwerlij opgeofferd om BOB te zijn, was de zondag na de trouwerij al om 11u al klaarwakker en sleurde het lief mee naar buiten, want ik moest en zou wandelen!

Zalig was het. Als twee toeristen wandelden we door Gent. Gewoon het water volgen, en stoppen als we iets schoons zagen. 'Hé liefje, kijk!'. 'Hé, check ta!'. Zotjes hoe je plots zoveel mooie dingen ziet als je eens niet met je fiets of auto voorbijzoeft.

Het nieuwe stadsmuseum van Gent bijvoorbeeld.
En nee, de mensen op de foto zijn geen vrienden of kennissen. Ik ken ze niet.


Of kijk! Een duiker op een appartementsgebouw!



Of hoe ik op een saaie zondagmiddag na vier uur rondwandelen ongelofelijk zen en euforisch thuiskwam eigenlijk.
Iemand zin om een wandelclub op te richten?

De volgende keer blog ik over iets spannends. Beloofd!