Rechterpantoffel

Ik ben nieuw. Een groentje. The new kid in town. Misschien moet ik maar beginnen bloggen? riep ik eens, veel te enthousiast, vergezeld van een goed glas wijn. Bajaa. Doen! repliceerde een ander, al even enthousiast, vergezeld van eenzelfde goed glas wijn. Wat moet ik dan doen? ging ik verder. Ik weet niet. Iets posten. Impressietjes. En zo geschiedde. elisesurprise, een blog met impressietjes. In your Face Facebook, ik blog!

Elke gerenommeerde blogger doet van lijstjes. En omdat ik nog wat in mijn afkijkfase zit, ahum, een lijstje:

dingen die ik doe
- werken eigenlijk, op dit moment. Ik schrijf. Voor mijn job. Ik cross van hier naar daar, kom op plaatsen waar ik van mijn leven nooit dacht ooit te zullen komen. De toog van café Breda op Krottegem. Anyone? En schrijf verslagjes. En interviews uit.
- mijn rechterpantoffel zoeken. Ik verlies die dingen voortdurend. Meestal besef ik het ook altijd te laat. Pas wanneer ik al een halfuur op één savatte rondhos en de grote teen aan mijn rechtervoet verdacht koud begint te worden. Which is now :-(
- wachten op de verkiezingsuitslagen. Nee, het interesseert me niet. Maar ja, ik ben wel curieus.
- mezelf al stilletjes oppeppen om straks in mijn loopsloffen te schieten. Lopen doe ik graag, echt. Maar het is dat uit je zetel geraken. Nee, je zou nu beter geen stuk taart eten, want dat zal serieus op je maag liggen als je straks gezwind je kilometers aan het afwerken bent. Hmmm, misschien zou ik ook beter mijn iPod opladen. Of misschien schijnt de zon vanavond wel? Dan zou ik beter wachten tot vanavond om te lopen. Ah, maar dan kan ik nu toch nog een stuk taart eten! Aaargh. Die malle geest van mij. Altijd in werking. Altijd denken, afvinken en overwegen.
- Een stukje taart eten. Want het is zondag!

Aangenaam. Ik ben elisesurprise en heb nu officieel een blog!